• 27/03/2022
• Kategorie: Ściany

Tynki ścienne zrób to sam – tradycja uzasadniona praktycznością

Tynki ścienne zrób to sam

Różnorodność innowacyjnych materiałów wykończeniowych jest trudna do konkurowania ze starożytnymi metodami, o czym świadczy wielowiekowa praktyka. Bez względu na to, jak szybko pojawiają się lekkie, progresywne technologie wykańczania, tynk pozostaje liderem w rankingu. Pomimo złożoności, pyłu, brudu budowlanego, długotrwałego procesu, my, podobnie jak nasi odlegli przodkowie, tynkujemy ściany własnymi rękami. Nie boimy się stopnia złożoności pracy, ponieważ ważny jest końcowy wynik i długa lista priorytetów charakterystycznych dla praktycznego tynku odpornego na zużycie.

Zadowolony

• Niewątpliwe zalety gipsu
• Lista negatywnych aspektów
• Metoda mokra: technologia aplikacji
• Kompozycje do tynkowania ścian

• Tynkowanie ściany zaprawą cementową
• Jak tynkować ściany zaprawą gipsową

Wnętrze latarni morskiej

Stucco zapewnia możliwość realizacji prawie każdego projektu. Jest to najlepsza opcja, aby wyeliminować wady budowniczych, wyrównać ściany i ręcznie tworzyć wzory sztukatorskie. Służy do tworzenia zróżnicowanej tekstury, koloru i powierzchni..

Mistrzowie wykańczania posiadają szereg konkretnych technologii nakładania mieszanki sztukatorskiej na ściany, dzięki czemu demokratyczny materiał zamienia się w podarty kamień naturalny, przetartą skałę lub w zwykły mur. Pod względem wyrazistości tynk wenecki i terrazytowy może konkurować z fototapetą i wykończony strukturą 3D. A z liczby kolorowych opcji i kombinacji różnych metod nakładania dekoracyjnych ptaków fantasy wyrastają skrzydła kilometrowe.

Niewątpliwe zalety gipsu

Wybór mieszanek tynków jako materiału wykończeniowego jest uzasadniony wyższością ich właściwości operacyjnych, technicznych i estetycznych, a dokładniej wysokości całości całego zestawu wskaźników.

Na liście priorytetów nakładania tynku znajdują się:

• wodoodporne właściwości materiału, zdolność do suszenia po awaryjnym zwilżeniu bez utraty wskaźników dekoracyjnych;
• optymalizacja właściwości izolacyjnych konstrukcji;
• przepuszczalność powietrza, to znaczy zdolność do przepuszczania nadmiaru oparów z gospodarstw domowych, zapobiegając przedwczesnemu starzeniu się i pogorszeniu materiałów budowlanych, dzięki czemu ustalany jest również bilans wilgotności w pomieszczeniach, sprzyjający mieszkaniu;
• zgodność z normami sanitarno-higienicznymi i środowiskowymi;
• możliwość późniejszej zmiany teksturowanej i kolorowej koncepcji dekoracji;
• niepalność, na podstawie której tynk jest preferowany do licowania elewacji i dekoracji wnętrz drewnianych budynków;
• przystępny koszt naprawy, szczególnie namacalny, jeśli ściany są otynkowane własnymi rękami i stosuje się najtańsze preparaty.

Lista negatywnych aspektów

Pomimo przekonującej listy argumentów przemawiających za zastosowaniem tynku na ścianach, materiał ten ma wiele istotnych wad.

• w przypadku naruszenia technologii nakładania mieszanki tynkowej i nieprzestrzegania czasu wymaganego do stwardnienia mogą pojawić się pęknięcia i inne wady;
• dekorację elewacji można wykonać tylko w dodatniej temperaturze;
• do nakładania na ściany o gładkiej lub błyszczącej powierzchni, wstępne przygotowanie, warstwa podkładowa, instalacja siatki, wymagane będą specjalne nacięcia;
• niska wydajność pracochłonnej pracy;
• ograniczenia budowlane dotyczące grubości warstwy tynku.

Wady tynkowania obejmują niepotrzebnie skomplikowany proces wykańczania domów drewnianych, potrzebę kompleksowego przygotowania. Negatywne strony uznają zdolność tynku strukturalnego do „pochłaniania” pyłu gromadzącego się w rowkach reliefowych. Ten minus jest również charakterystyczny dla materiału, który zawierał duże cząsteczki piasku. To prawda, że ​​otynkowaną powierzchnię można myć prawie wszystkimi dostępnymi obecnie domowymi środkami czyszczącymi. Aby wyeliminować potrzebę częstej pielęgnacji, lepiej jest pokryć specjalnym lakierem, woskiem naturalnym lub syntetycznym.

Metoda mokra: technologia aplikacji

Tradycyjnie zaprawy tynkarskie nakłada się w trzech kolejnych warstwach, z których każda pełni określoną funkcję.

• Spray – pierwsza warstwa zapewniająca przyczepność wykończenia do powierzchni materiałów budowlanych. Do jego zastosowania stosuje się roztwory o konsystencji gęstej śmietany. Grubość warstwy nałożonej na drewno nie powinna przekraczać 9 mm, podczas przetwarzania pianobetonu i ścian z cegły 5 mm. Spray jest wyrównany tylko na równych powierzchniach betonowych w celu zachowania równoważnej grubości.
• Gleba – druga warstwa jest przeprowadzana za pomocą roztworu o grubszej konsystencji, nakładana jest po stwardnieniu poprzedniego natrysku. Przypominając ciasto, roztwór wyrównuje się i wciera aż do uzyskania względnie płaskiej powierzchni. Gleba określa grubość tynku, odgrywa rolę podstawy ostatecznego wykończenia.
• Nakryvka jest ostatnim etapem prac tynkarskich. W przypadku trzeciej górnej warstwy stosuje się roztwory z drobno zdyspergowanym, starannie przesianym piaskiem. Przed nałożeniem zaprawy tynkarskiej, której konsystencja przypomina niezbyt gęstą kwaśną śmietanę, wysuszona gleba jest zwilżana w celu poprawy przyczepności między dwiema warstwami tynku, a następnie powierzchnia jest dokładnie wyrównana.

Przed wykonaniem każdego z etapów nakładania tynku należy poczekać na okres regulowany przepisami budowlanymi i zaleceniami producentów gotowych mieszanek.

Przyszli tynkarze zainteresowani pytaniem, jak tynkować ściany na tapety lub na inny rodzaj okładziny, musisz wiedzieć, że jeśli technologia zostanie naruszona, cała wykonana praca będzie daremna. Tynk złuszcza się, pęka i denerwuje wykonawców innymi negatywnymi objawami..

Kompozycje do tynkowania ścian

W prawie zapomnianej przeszłości spoiwo piaskowo-cementowe służyło jako komponenty do produkcji mieszanek sztukatorskich. Obecnie istnieje wiele gotowych receptur, których receptury są wzbogacone o różne dodatki modyfikujące. Te składniki wpływają na ciągliwość, przyczepność, szybkość utwardzania i zdolność do utwardzenia w określonej temperaturze. Dzięki wprowadzeniu modyfikatorów gipsu wygodnie jest rozcieńczać i nakładać. Jedynie koszt gotowych mieszanek tynków, których nie każdy chce kupić. Dlatego zwolennicy naprawy budżetu i schematów wykończeniowych wolą praktyczne, tanie kompozycje cementowe i najpopularniejsze tynki gipsowe.

Materiały wykonane na bazie cementu znacznie różnią się od mieszanek tynków gipsowych, zarówno metodami aplikacji, jak i specyficznymi właściwościami, które wpływają na zakres zastosowania.

Tynkowanie ściany zaprawą cementową

Główne składniki tynku cementowego są ekranowane piaskiem rzecznym lub morskim oraz tradycyjnym cementem z różnymi dodatkami polepszającymi. Wielkość ułamkowa, mówiąc o wielkości ziaren, określa możliwą grubość warstwy tynku: im drobniejsze rozproszenie materiału, tym cieńsza warstwa tynku.

Sposób przygotowania rozwiązania z gotowych mieszanek wytwarzanych przez przemysł jest niezwykle prosty. Pojemnik o pojemności 7 lub 8 litrów napełnia się do połowy wodą, po czym suchą kompozycję dodaje się porcjami z regularnym mieszaniem za pomocą mieszadła budowlanego lub ręcznie za pomocą pacy. Ci, którzy chcą zaoszczędzić pieniądze, mogą sami przygotować mieszankę cementową. W tym celu wymagany będzie cement często używanej marki M400 i przesiany czysty piasek w stosunku 1/3.

Nie jest pożądane zwiększenie udziału głównego składnika wiążącego, ze względu na naruszenie proporcji czas utwardzania może zostać skrócony. Wtedy wykonawca będzie miał trudności z wygładzeniem i starannym wygładzeniem powierzchni w odpowiednim czasie.

Aby uzyskać „łatkę” na ścianach tynku cementowego, potrzebujesz pacy lub szpachelki, do wyrównywania kielni lub z reguły do ​​wygładzania tarki. Niedoświadczeni wykończyciele, którzy po raz pierwszy decydują się na tynkowanie ścian, wystarczy szpachelka i tarka.

Nie bez powodu w kręgach profesjonalnych tynków technika nakładania zaprawy cementowej nazywa się plamą. Zaprawa z łopatki musi naprawdę uderzyć w ścianę. Dopiero wtedy zaprawa dobrze przylega do obrabianej powierzchni, ponieważ jej najmniejsze cząstki, pod wpływem siły uderzenia, będą mogły swobodnie przenikać do górnych warstw materiału budowlanego. Ruchy tynkarza zaprawy do gnojowicy przypominają ruchy gracza w ping-pongu, wokół są plamy, brud, ale trzeba je pogodzić, aby uzyskać optymalną przyczepność.

Nie jest konieczne natychmiastowe wypełnienie dużego segmentu ściany; lepiej rozpocząć wykończenie części, której powierzchnia nie przekroczy jednego metra. Po zakończeniu „klapsowania” planowanego obszaru możesz zacząć wyrównywać. Odbywa się to za pomocą tarki w ruchu kołowym skierowanym przeciwnie do ruchu wskazówek zegara. Podczas procesu poziomowania do pustych przestrzeni dodaje się roztwór, nadmiar materiału usuwa się ze ściany i odsyła z powrotem do pojemnika z roztworem. Nałożona warstwa zaprawy cementowej powinna wyschnąć przez co najmniej 7-8 godzin, a następnie następna warstwa opadnie.

Gładkie kąty wykonuje się za pomocą listwy mocującej przymocowanej śrubami samogwintującymi do ściany przylegającej do powierzchni roboczej. A kiedy trzeba tynkować sąsiednią ścianę, deska nie jest przybita, ale przymocowana belkami. Do formowania geometrycznie dokładnych ściętych (wklęsłych kątów) użyj dwóch częściowo przymocowanych razem pod kątem prostym. Początkowe tynki muszą pamiętać, że nadmiar zaprawy i wszelkie wady należy usunąć w okresie nieprzekraczającym 12 godzin. Po tym czasie usunięcie stwardniałego roztworu będzie problematyczne..

Jak tynkować ściany zaprawą gipsową

Mieszanki gipsowe, zwane również związkami alabastrowymi, powstały w celu ułatwienia pracy tynkarzom. Można je nakładać bez problemów, szybko twardnieją, ale pod względem wytrzymałości i trwałości są gorsze od mieszanek cementowych.

Istnieją obowiązkowe wymagania: roztwór alabastru jest rozcieńczany w idealnie czystym pojemniku, nakładany za pomocą czystych narzędzi, ponieważ obecność zanieczyszczeń może skrócić proces krzepnięcia.

Wykonawca nie musi posiadać określonych sztuczek. Tynk gipsowy łatwo nakłada się na ścianki działowe za pomocą prostych ruchów za pomocą pacy, szpachelki lub pacy. Aby przygotować mieszaninę, musisz przeczytać instrukcje producenta i wyraźnie postępować zgodnie z jego zaleceniami. Materiał z tworzywa sztucznego rozprowadza się na ścianie, a następnie wyrównuje za pomocą reguły lub dużej szpatułki. Wyrównanie odbywa się najpierw w kierunku pionowym, a następnie poziomym. Warstwa tynku gipsowego wysycha w ciągu 2-3 godzin.

Płaskie kąty są formowane przez wzmocnione urządzenie narożne, po elementarnym prasowaniu, którego płaszczyzna jest regulowana za pomocą szpatułki. W ciągu godziny po rozpoczęciu procesu hartowania konieczne jest usunięcie wszystkich nadmiaru tynków gipsowych, z którymi początkujący nie zawsze mają czas. Wśród wad tego materiału wykończeniowego odnotowano słabą kompatybilność z powierzchniami malowanymi olejem, alabaster i kit nie pasują dobrze. Zrób to sam tynk ścienny w takich przypadkach może spaść z powodu faktu, że wilgoć zaczyna uwalniać się z zaprawy gipsowej podczas utwardzania. To właśnie powoduje, że tynk zdziera się z błyszczącej powierzchni i zmienia procent wilgoci w szpachli.

Wnętrze latarni morskiej

Dla potencjalnych tynkarzy, którzy chcą nauczyć się tynkować ściany pod tapety, włókniny, płytki i inne rodzaje wykończeń latarni morskich, opisanie technologii może być zbyt skomplikowanym skomplikowanym procesem. W rzeczywistości wszystko jest o wiele prostsze niż mogłoby się wydawać niedoświadczonej osobie przerażonej niezwykłymi terminami. Naprawdę łatwiej jest nauczyć się techniki wykonania za pomocą kursów wideo, ale instruktaż najprostszej metody wyrównywania za pomocą profili metalowych może się przydać.

Będziesz potrzebował dużej reguły o długości 2 metrów lub większej, wkrętów samogwintujących, zaprawy alabastrowej lub betonowej, narzędzi gipsowych, a także profili metalowych, teraz produkowanych przez producentów materiałów wykończeniowych i urządzeń technologicznych. Nie można ich nazwać zbyt tanimi, ale kosztują znacznie mniej niż usługi profesjonalnych tynkarzy, a ponadto pomogą lepiej i szybciej wykonywać pracę..

• Ekstremalne latarnie morskie (listwy montowane pionowo) są wygodniejsze do umieszczenia w odległości 20 cm od przecięcia przegrody z sąsiednią ścianą lub końcem ściany.
• Aby zidentyfikować krzywiznę przegrody lub powierzchni ściany nośnej w pionie, stosuje się poziom lub prymitywną koronkę z obciążeniem na końcu.
• Wzdłuż pionowej reguły guzki gipsowe nakłada się po 20-30 cm.
• Naciskając regułę nad guzkami, powstaje wyobrażony poziom, do którego zostanie zorientowany proces wyrównywania..
• Położenie latarni ustala się za pomocą rozwiązania.
• Następny sygnał nawigacyjny jest ustawiony podobnie..
• Aby określić dokładne położenie pośrednich sygnałów nawigacyjnych, jeśli są one potrzebne do powierzchni o dużej powierzchni, sznury są rozciągane między punktami sygnałów nawigacyjnych na tym samym poziomie. Jako urządzenia pośrednie, wskazujące przyszłą powierzchnię tynku, można użyć wkrętów samogwintujących wkręconych w ścianę. Będą musiały zostać usunięte po zakończeniu pracy.
• Gdy tylko rozwiązanie zastosowane do naprawy sygnalizatorów stwardnieje, przerwy między profilami.
• Reguła jest dociskana do latarni morskich i jakby zaprawa tynkarska wyrównała się wzdłuż szyn.

Reguła wzdłuż profili szyn jest przesuwana w kierunku pionowym, czasami na przemian z niewielkimi skrętami w prawo i w lewo, aby utworzyć równą warstwę. Po wyschnięciu tynku latarnie morskie wybijają się ze ściany, a pozostałe bruzdy są starannie uszczelniane roztworem.

Istnieje inny sposób zastosowania rozwiązania za pomocą sygnałów nawigacyjnych. Tynkowanie ścian jest dość proste.

Tynkowanie jest złożonym rodzajem prac wykończeniowych, ale absolutnie niedoświadczona osoba może sobie z tym poradzić. Należy uzbroić się w cierpliwość, dokładnie przestudiować instrukcję i wyraźnie spełnić wszystkie wymagania. Z zastrzeżeniem tych warunków, nienaganna powierzchnia i doskonałe wyniki na długo zadowolą właścicieli.