Rury do ogrzewania podłogowego – wybór, obliczenia, instalacja i niuanse instalacyjne

Rury do ogrzewania podłogowego

Uniwersalna formuła zdrowotna polegająca na utrzymywaniu głowy w zimnie i ogrzaniu stóp jest dobrze znana wszystkim i w praktyce jest łatwa do przeprowadzenia w pomieszczeniach ogrzewanych ekologicznie czystą podłogą wodną, ​​której głównym elementem roboczym są rury do ciepłej podłogi. Koncepcja tej metody ogrzewania pomieszczeń polega na utworzeniu w przestrzeni między podstawą a końcową podłogą sieci rurociągów, przez którą przepływa czynnik chłodzący. W przeważającej większości przypadków nośnikiem ciepła jest woda podgrzewana do optymalnej temperatury, ale można stosować roztwór glikolu etylenowego lub środek przeciw zamarzaniu..

Zadowolony

• Rodzaje rur do wodnego ogrzewania podłogowego

• Rury PP do ogrzewania podłogowego
• Rury XLPE
• Metalloplastik – zestaw priorytetów
• Miedź jest droga, ale niezawodna

 

Jak obliczyć rury na ciepłą podłogę

Montaż rur do ogrzewania podłogowego wody

Rodzaje rur do wodnego ogrzewania podłogowego

System ogrzewania podłogowego równomiernie rozprowadza ciepło w pomieszczeniu i ma niezaprzeczalne zalety w porównaniu z innymi metodami ogrzewania, pod warunkiem, że rury są odpowiednio dobrane i obliczone są wszystkie elementy właściwe dla tego systemu ogrzewania.

Aby więc system ogrzewania podłogowego działał płynnie przez długi czas, rura do podłogi z ciepłą wodą musi spełniać następujące wymagania:

• trwałość (optymalna żywotność – co najmniej 50 lat);
• siła;
• przyjazność dla środowiska;
• efekt pamięci lub niski współczynnik rozszerzalności liniowej;
• minimalny promień gięcia, przyczyniający się do wygody układania;
• wysokie rozpraszanie ciepła;
• dźwiękoszczelny.

Przy aranżacji nowoczesnego ogrzewania podłogowego najbardziej popularne są cztery rodzaje rur, które w mniejszym lub większym stopniu spełniają wszystkie wymienione warunki i dzielą je zgodnie z materiałem produkcyjnym:

• polipropylen;
• polietylen;
• metal-plastik;
• miedź.

Rury polipropylenowe do ogrzewania podłogowego

Rury polipropylenowe do ogrzewania podłogowego są rzadziej stosowane niż inne w układzie ogrzewania podłogowego, pomimo najbardziej przystępnych cen. Ich główną wadą jest zbyt duży promień gięcia równy 8 średnicom. Na przykład odpowiedni wskaźnik rur z polietylenu ma 5 średnic.

Oznacza to, że przy średnicy 16 mm rurę polipropylenową można układać tylko w minimalnej odległości 128 mm, co nie zawsze jest wystarczające do zapewnienia projektowej mocy cieplnej systemu grzewczego. Zmniejsza to również popularność rur polipropylenowych, ograniczając ich temperaturę montażu, która nie powinna być niższa niż + 15 ° C, to znaczy nie zaleca się instalowania rur tego typu w ekstremalnych warunkach klimatycznych, które różnią się w większości regionów Rosji.

Rury XLPE

Polietylen, a dokładniej rury wykonane z usieciowanego polietylenu, są trwałe, odporne na wpływy temperatury, skutecznie łączą przyzwoitą jakość i przystępne ceny. W ich produkcji stosuje się specjalną technologię sieciowania: w wyniku przetwarzania pod wysokim ciśnieniem w strukturze polimeru, w tym przypadku polietylenu, powstają dodatkowe sieciowania, które zapewniają wytrzymałość i stabilność termiczną gotowych produktów. W zależności od metody przetwarzania polietylenu otrzymuje się materiał o różnych gęstościach sieciowania: niski (LDPE), średni (MDPE) i wysoki (HDPE). Na przykład, jeśli zwykłe rury wykonane z polietylenu w rzadkich przypadkach wytrzymują długotrwałe obciążenia temperaturowe 60 ° C, wówczas ich analogi wykonane z usieciowanego polietylenu są odporne na temperatury 100-120 ° C, a ich promień gięcia wynosi 5 średnic. Ich wady:

• prawie nie zachowują kształtu podczas układania;
• prawdopodobieństwo uszkodzenia warstwy antydyfuzyjnej podczas montażu i zalewania jastrychu betonowego.

Metalloplastik – zestaw priorytetów

Rura metalowo-plastikowa do ciepłej podłogi nie tylko uosabiała najlepsze właściwości rur metalowych i polimerowych, ale także je poprawiała. Wynikiem symbiozy jest jednoczęściowa rura aluminiowa z wewnętrznymi i zewnętrznymi polimerowymi warstwami ochronnymi. Wewnętrzna powłoka polimerowa zapewnia idealnie gładką powierzchnię wewnętrzną i ochronę przed korozją: ściany rur nie zapadają się, nie są pokryte kamieniem, zwiększa się wytrzymałość rury. Zewnętrzna ochronna powłoka polimerowa chroni aluminium przed uszkodzeniami zewnętrznymi. Rura metalowo-polimerowa ma następującą 5-warstwową strukturę:

1. polimer (polietylen);
2. warstwa spajająca;
3. rura aluminiowa – jednoczęściowa, spawana doczołowo lub zakładkowo;
4. warstwa spajająca;
5. polimer.

Rury z tworzyw sztucznych różnych producentów różnią się między sobą przede wszystkim jakością kompozycji wiążącej. Jeżeli pod wpływem wysokiej temperatury zmniejsza się elastyczność kleju, rura ulega rozwarstwieniu. Wadę tę można wykryć przez podgrzanie fragmentu rury do 100-120 ° C: jeśli warstwy są widoczne w sekcji produktu, jego jakość nie spełnia standardów ogrzewania podłogowego. Wśród wad rur z tworzyw sztucznych należy zauważyć:

• koszt, 20-30% wyższy niż koszt rur polimerowych;
• tendencja do fałdowania w przypadku przekroczenia dopuszczalnego promienia gięcia.

Miedź jest droga, ale niezawodna

Rura miedziana do ciepłej podłogi jest najlepszą opcją, która spełnia wszystkie warunki aranżacji ogrzewania podłogowego i zapewnia najwyższy poziom niezawodności i jakości. Jest jedyna wada, która uniemożliwia powszechne stosowanie rur miedzianych w systemach ogrzewania podłogowego – ich wysoki koszt.

Jak obliczyć rury na ciepłą podłogę

Na rufie materiału produkcyjnego prawidłowy wybór rury do ciepłej podłogi powinien uwzględniać ciśnienie chłodziwa w pionie centralnego ogrzewania lub zaopatrzenia w ciepłą wodę oraz obszar ogrzewanego pomieszczenia. W zależności od tych wartości wybierana jest optymalna średnica rury: do ogrzewania podłogowego wody stosuje się rury o średnicy 16, 20 lub 25 mm. Zainstalowanie rury o mniejszej średnicy niż wymagana w konstrukcji ciepłej podłogi często prowadzi do zakłócenia w niej cyrkulacji wody. Ciśnienie wody w pionie można zmierzyć niezależnie, podłączając do niego manometr hydrauliczny lub dowiedzieć się w dziale technicznym zarządzania domem.

Następną wartością, która określa obliczenie rury dla ciepłej podłogi, jest jej długość. Przechodząc do obliczeń, należy zauważyć, że układanie systemu rur rozpoczyna się od ścian z oknami, dzięki czemu gorący nośnik ciepła najpierw ogrzewa zimniejsze powietrze, a następnie tylko równomiernie rozprowadza w całym systemie. W miejscach, w których planowane jest zainstalowanie wbudowanych lub innych nieporęcznych mebli, rury zwykle nie są układane.

Aby wyniki były bardziej dokładne, na tym etapie wskazane jest również określenie, w jaki sposób rury zostaną ułożone w podłodze. Najpopularniejsze dziś są dwa obwody wodnego ogrzewania podłogowego: wąż (lub zebra) i skorupa (ślimak, spirala).

Obwód „węża” jest szeroko stosowany w Europie Zachodniej i przyciąga swoją łatwością obliczeń i instalacji. Ale ten obwód nie zapewnia równomiernego rozkładu ciepła, a działanie „zebry” przejawia się w znacznych różnicach temperatur w poszczególnych sekcjach podłogi, które odpowiadają wejściu i wyjściu obwodów. W maksymalnych warunkach pracy systemu, często na poszczególnych odcinkach podłogi, temperatura może przekroczyć dopuszczalną wartość. Poziom komfortu systemu grzewczego spada, rosną straty ciepła. Układanie rur za pomocą „węża” jest uzasadnione w pomieszczeniach o małych stratach ciepła i amplitudzie wahań temperatury wody na wlocie i wylocie około 5 ° C.

Obwód „ślimaka” jest szeroko rozpowszechniony w WNP, pomimo bardziej złożonych funkcji projektowych i instalacyjnych w porównaniu do „węża”. Popularność tej metody układania rur wynika z równomiernego rozkładu ciepła na całej ogrzewanej powierzchni podłogi, ze względu na naprzemienne równoległe podawanie gorących i lekko schłodzonych rur powrotnych. W tym projekcie ogrzewania podłogowego punkt powrotu chłodziwa znajduje się dokładnie na środku długości rury, a średnia temperatura nie zmienia się w żadnej części podłogi.

Wreszcie możesz przejść do obliczeń. Na arkuszu milimetra lub innym papierze w klatce musisz narysować plan pokoju, biorąc pod uwagę grupę wejściową i okna w skali 1:50 i narysować na nim kontur przyszłej ciepłej podłogi, zaczynając od ściany najbliżej pionu z oknami. Zgodnie z obowiązującymi przepisami budowlanymi ciepłe rury podłogowe należy układać w odległości 20-25 cm od ścian, a skok rury zależy od ich średnicy i zwykle wynosi 35-50 cm. Na gotowym rysunku łatwo jest zmierzyć skalę całkowitej długości konturu. Mnożąc wynikową liczbę przez współczynnik skali 50, otrzymujemy rzeczywistą długość rury w metrach, nie zapomnij dodać kolejnych 2 metrów, aby podłączyć obwód do pionu.

Montaż rur do ogrzewania podłogowego wody

Montaż ogrzewania podłogowego rozpoczyna się od wypoziomowania podstawy specjalną zaprawą na bazie cementu. Warstwa polimerowej bariery paroizolacyjnej i folii izolacyjnej jest układana na utwardzonej powierzchni, aby zapewnić efekt osłony cieplnej, przyklejonej do spoin taśmą aluminiową, a nadmiar jest cięty, tak że krawędzie wchodzą w ściany o 3-4 cm. Następnie rury ogrzewania podłogowego układa się zgodnie z rysunkiem.

Zaleca się zginanie rur za pomocą specjalnej sprężyny montażowej o odpowiedniej średnicy: jest on zakładany na rurę i nie pozwala na zginanie. Gięcie rur rękami jest trudne, aby dokładnie wytrzymać promień gięcia i uniknąć załamań.

Gotowy obwód jest przymocowany specjalnymi plastikowymi łącznikami do jastrychu i podłączony do pionu. Złączki są instalowane na wlocie i wylocie rury obwodu, po przetworzeniu połączenia za pomocą żaroodpornego szczeliwa, a następnie są one odpowiednio połączone z wylotem i wlotem pionu. Po zakończeniu montażu i zamocowaniu obwodu ogrzewania podłogowego napełnij rury wodą i sprawdź szczelność systemu, a następnie wykonaj jastrych i zamontuj powłokę wykończeniową.

Ogrzewanie podłogowe jest doskonałe w przypadku płytek podłogowych, linoleum i parkietu. Jest przyjazny dla środowiska i ekonomiczny, a wydajność i trwałość ciepłej podłogi nie zależy bardziej od kosztu i materiału rur, ale od prawidłowej konstrukcji i dokładnej realizacji projektu..