Właz – rodzaje, konstrukcja, funkcje instalacyjne, obowiązki

Właz

System kanalizacyjny składa się z wielu elementów, które zapewniają ogólne skoordynowane działanie sieci jako całości. Właz w tym przypadku jest głównym budynkiem, który przeprowadza nie tylko kontrolę działania, ale także terminowe czyszczenie kolektora ściekowego. Możemy zatem powiedzieć, że studnie widokowe są centralnym ogniwem zewnętrznego systemu kanalizacyjnego..

Zadowolony

• Rodzaje studzienek
• Tradycyjna konstrukcja ważnego elementu kanalizacji
• Normy produkcji kreskowania
• Odstępy między lukami inspekcyjnymi

 

Rodzaje studzienek

W zależności od celu zwykle rozróżnia się następujące rodzaje studni inspekcyjnych:

• liniowy, zainstalowany na prostych odcinkach całego systemu kanalizacyjnego w odległości zależnej od średnicy rur;
• studnie obrotowe znajdują się w miejscach, w których zmienia się kierunek linii, tj. na zakrętach. Ten rodzaj studni różni się od liniowej konfiguracji korytka, które ma kształt gładkiej krzywej o najmniejszym promieniu krzywizny, która jest równa trzem średnicom rury. Kąt obrotu nie może przekraczać 90 stopni.
• węzłowe rozmieścić w punktach połączenia kilku linii kanalizacyjnych. Posiadają zespół korytka łączący nie więcej niż jeden wylot i trzy rury wlotowe. Studnie węzłowe w dużych sieciach kolektorowych nazywane są komorami łączącymi;

• kontrola odbywa się w częściach połączenia fabryki, sieci wewnątrz kwartału lub dziedzińca z ulicą i znajdują się poza czerwoną linią placu budowy – od strony domów. Studnie typu kontrolnego są niezbędne do kontrolowania działania systemu kanalizacyjnego dodanych obiektów;
• potrzebne są studnie do przepłukiwania systemu w podstawowych (początkowych) obszarach, w których możliwe są opady ze względu na niskie prędkości;
• studnie przelewowe znajdują się w obszarach, w których znak korytka rur odprowadzających i zasilających różni się;
• specjalne studnie o powiększonych wymiarach szyjki i klapy są montowane na kolektorach o średnicy 600 mm w odległości większej niż 50 m od siebie.

Tradycyjna konstrukcja ważnego elementu kanalizacji

Niezależnie od rodzaju akcesoriów inspekcyjnych studnia kanalizacyjna składa się z podstawy, tacy, komory roboczej, szyjki i klapy.

Studnie mogą być wykonane z różnych materiałów: cegła, bloki żelbetowe, kamień gruzowy.

Na schemacie (planie) studnie inspekcyjne są okrągłe, prostokątne i wielokątne. Podstawa składa się z żelbetowej płyty, która jest układana na kruszonym kamieniu. Główną częścią technologiczną jest taca wykonana z monolitycznego betonu (M 200) przy użyciu szablonów – szalunku, a następnie zacierania powierzchni żelazem lub cementowania.

Rurociąg przechodzi do części rynny, przez którą przepływają ścieki. W studniach liniowych część rynny jest prostoliniowa, a powierzchnia w dolnej części jest pionowa. Wysokość tacy jest nie mniejsza niż średnica większej rury. Po obu stronach półki formowane są półki (półki), które muszą mieć nachylenie 0,02 po stronie rynny. Półki pełnią funkcję platform, na których pracownicy są umieszczani podczas czynności operacyjnych.

Ważny! Komora robocza powinna mieć następujące wymiary: wysokość 1800 mm, a średnica zależy od średnicy rur. Przy d 600 mm – 1000 mm; o średnicy 800–1000 mm – 1500 mm; o średnicy 1200–2000 mm.

Szyje studni są standardowe – 700 mm. Przy średnicy rury 600 mm szyje muszą być zainstalowane w taki sposób, aby umożliwiały dostęp urządzeń czyszczących (cylindrów i kulek). Szyje i komory robocze są wyposażone w uchylne drabiny lub wsporniki do zniżania.

Przejście do szyi jest możliwe za pomocą części stożkowej lub zbrojonego betonowego bloku zakładki. Na poziomie ziemi szyje kończą się klapą, która może być lekka lub ciężka.

Ważny! Montaż włazów o ulepszonej powierzchni drogi odbywa się 70 mm od powierzchni ziemi – w zielonej strefie; w niezabudowanym obszarze – 200 mm nad ziemią.

Jeśli studnia znajduje się na niepokrytym obszarze, wokół klapy należy zbudować ślepy obszar w celu odprowadzenia wody.

Normy produkcji kreskowania

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że właz nie jest tak ważnym elementem włazu, ale w rzeczywistości tak nie jest. Dowodem są standardy, których należy przestrzegać podczas ich produkcji. Głównym materiałem jest żeliwo (GOST 3634-61). Włazy żeliwne składają się z obudowy z jedną pokrywą do montażu na szyjce o średnicy 700 mm i z otworem do przejścia o średnicy 620 mm. Ciężkie luki są układane na jezdni i mają masę 134 kg, a lekkie, ułożone głównie na chodnikach, ważą nie więcej niż 80 kg.

Wraz z żeliwem do produkcji wykorzystywane są materiały polimerowe, które wyróżniają się wytrzymałością, lekkością, trwałością i bezpieczeństwem środowiska.

To interesujące! Do produkcji włazów polimerowych dodaje się specjalne wypełniacze, które uniemożliwiają proces przetwarzania. Dlatego takie włazy nie stanowią żadnego interesu w recyklingu odbiorników.

Odstępy między lukami inspekcyjnymi

Podczas instalowania urządzenia należy zauważyć, że odległość między studniami inspekcyjnymi typu liniowego zależy od średnicy rury. To wygląda tak:

• d = 150 mm – 35 metrów;
• d = 200 mm – 50 metrów;
• d = 500 mm – 75 metrów;
• d = 700–900 mm – 100 metrów;
• d = 1000-1400 mm – 150 metrów;
• d = 1500-2000 mm – 200 metrów;
• re > 2000 – 300 metrów.

Oglądanie studni to główny element systemu kanalizacyjnego, który zapewnia nie tylko niezakłóconą kontrolę i monitorowanie pracy miejskich rurociągów, ale także stwarza warunki do realizacji ważnych działań operacyjnych. Należy zauważyć, że proces budowy studni inspekcyjnych jest kosztownym przedsięwzięciem, ponieważ wymaga, oprócz czasu i wysiłku, zastosowania dużych bloków masywnych konstrukcji i specjalistycznego sprzętu.